HET EINDE VAN HET HUWELIJK

SCHEIDING

Eén van de echtgenoten of de echtgenoten samen moeten de echtscheiding verzoeken bij de rechtbank. Na de echtscheiding kan een van de ex-echtgenoten recht hebben op partneralimentatie.

​

De echtscheiding komt tot stand wanneer de beschikking is ingeschreven in het register van de burgerlijke stand. Deze inschrijving wordt op verzoek van de echtgenoten gedaan.

​

Ontbinding met huwelijkse voorwaarden

Hetgeen in de huwelijkse voorwaarden is opgenomen dient te worden uitgevoerd.

​

Na 1 januari 2018: beperkte gemeenschap van goederen

Tijdens het huwelijk zijn er als het ware drie potjes ontstaan. Elke echtgenoot heeft een potje voor het huwelijk en het gezamenlijke potje tijdens het huwelijk. ​

Bij beëindiging van het huwelijk gaat de eigen pot naar iedere echtgenoot afzonderlijk.

Daarnaast wordt alles wat tijdens het huwelijk is opgebouwd 50/50 verdeeld.

​

Voor 1 januari 2018: algehele gemeenschap van goederen

Door het huwelijk is er één gezamenlijke pot ontstaan, met uitzondering van erfenissen en schenkingen die onder uitsluitingsclausule zijn verkregen. Wanneer het huwelijk wordt beëindigd, wordt alles 50/50 verdeeld wat tot de gezamenlijke pot behoort.

PARTNERALIMENTATIE

Op het moment dat één van de ex-echtgenoten niet in staat is om in zijn eigen levensonderhoud te kunnen voorzien, bestaat er een recht op partneralimentatie. Zowel vóór als na het eindigen van het huwelijk kunnen andere afspraken worden gemaakt. Er kan bijvoorbeeld worden afgesproken dat echtgenoten een nihilbeding overeenkomen. Er wordt dan geen partneralimentatie betaald. Daarnaast kan er een langere of korte duur van de alimentatieverplichting worden afgesproken en ook over de hoogte van de alimentatie kunnen afspraken worden gemaakt. De termijn voor het betalen van partneralimentatie is afhankelijk van de duur van het huwelijk. Een rechter kan de gemaakte afspraken nog altijd wijzigen.

​

Typerend aan het alimentatierecht is het veranderlijkheidsbeginsel. Dit betekent dat wanneer de feitelijke situatie verandert (bijvoorbeeld de ex-echtgenoot die alimentatie ontvangt, krijgt zelf meer inkomen) dan kan dat van invloed zijn op de te verkrijgen alimentatie.

​

De alimentatieverplichting eindigt door verloop van de termijn, de dood van één van de ex-echtgenoten of doordat de alimentatiegerechtigde (de ex-echtgenoot die de alimentatie ontvangt) hertrouwt of met een ander is gaan ‘samenleven als waren zij gehuwd’. 'Samenwonen als waren zij gehuwd' houdt in dat moet worden aangetoond dat:

·   er een affectieve relatie bestaat tussen de alimentatiegerechtigde en de nieuwe partner;

·   de samenwoners een gemeenschappelijke huishouding voeren; en

·   de samenwoners bijdragen in de kosten van de gemeenschappelijke huishouding dan wel op andere wijze in elkaar verzorging voorzien.

​

​Voor meer informatie zie het artikel hierover onder 'nieuwsberichten'.

KINDERALIMENTATIE

Ouders zijn verplicht om in de kosten van het levensonderhoud van hun kinderen te voorzien. Er kunnen drie categorieën worden onderscheiden:

·   minderjarigen (jonger dan 18 jaar);

·   jongmeerderjarigen (vanaf 18 tot 21 jaar); en

·   meerderjarige kinderen (vanaf 21 jaar).

Minderjarige kinderen

Zij hebben recht op levensonderhoud. Een ouder kan niet van een kind verlangen om zelf een (bij)baan te nemen om zo in het eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Indien een kind wel inkomsten heeft, kan dit van invloed zijn op de hoogte van de kinderalimentatie.

Jongmeerderjarige kinderen

Zij hebben recht op een voorziening in de kosten van levensonderhoud en studie. Net zoals een minderjarige kan ook een jongmeerderjarige niet worden verplicht om in zijn eigen inkomen te voorzien.

​

Meerderjarige kinderen

Zij hebben slechts recht op levensonderhoud, indien zij behoeftig zijn. Dit betekent dat zij geen eigen middelen hebben om in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien.

Het grootste verschil met de partneralimentatie is dat er van kinderalimentatie niet kan worden afgeweken.

De ex-echtgenoten kunnen wel een overeenkomst sluiten over de hoogte van de kinderalimentatie, maar zij kunnen niet vastleggen dat zij afzien van het kinderalimentatierecht. Op het kinderalimentatierecht is net als bij het partneralimentatierecht ook sprake van het veranderlijkheidsbeginsel.